Het werk van Wim den Hertog bevindt zich op het snijvlak tussen kunst en vormgeving. Daarmee sluit het aan bij een rijke traditie van kunstenaar/ontwerpers in de vorige eeuw, zoals van bijvoorbeeld De Stijl of het Bauhaus.
Zij waren maatschappelijk betrokken, maakten geen onderscheid meer tussen beeldende en toegepaste kunst en lieten ook rationele principes toe in hun werk. Klassieke afbakeningen van gebieden werden geslecht.
Kunstenaar/ontwerper
Toch zijn de beweegredenen van een kunstenaar of een ontwerper verschillend. Waar een kunstenaar een vraag stelt komt een ontwerper met een oplossing. Het gaat bij het werk van Wim den Hertog om het voortdurend zoeken naar een balans daartussen.
Het algoritme van Pisa
De werken van Wim den Hertog kenmerken zich door sterke geometrische vormen en verhoudingen, gebaseerd op een eeuwenoud algoritme, ook bekend als de reeks van Leonardo van Pisa, bijgenaamd Fibonacci en verwant aan de Gulden Snede.
Net als bij moderne algoritmes is het zelf niet te doorgronden, maar wordt het door een menselijke ingreep, door het toe te passen, zichtbaar.
Het is aan de toeschouwer om de waarde daarvan te bepalen.
Lees verder: Levensloop van Wim den Hertog